ارتباط بین میزان آگاهی آموزگاران از ناتوانی های یادگیری با احساس تعلق به مدرسه و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان پایه اول دبستان

هدف این پژوهش تعیین ارتباط بین میزان آگاهی آموزگاران از ناتوانایی‌های یادگیری با احساس‌تعلق به مدرسه و عملکرد تحصیلی دانش‌آموز‏ان در پایه اول دبستان ‌بود.  بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی تعداد 45 معلم انتخاب شدند. به ازای هر معلم، 5 دانش‌آموز‏ از کلاس همان معلم انتخاب شد (حجم نمونه دانش‌آموز‏ان 225 نفر). برای سنجش میزان آگاهی آموزگاران از ناتوانایی های یادگیری از پرسش‌نامه محقق ساخته و برای سنجش احساس تعلق دانش‌آموز‏ان به مدرسه از پرسش‌نامه سنجش مسولیت پذیری دانش‌آموزان استفاده شد. بین میزان آگاهی معلمان و احساس تعلق دانش‌آموزان نسبت به مدرسه رابطه معنی داری مشاهده نشد (05/0> p). بین میزان عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان و آگاهی معلمان به ناتوانی های یادگیری رابطه معنی داری مشاهده شد (05/0< p و 01/0< p). در تمام مواد درسی دانش‌آموزان معلمان دارای آگاهی مطلوب در مقایسه با دانش‌آموزان معلمان فاقد آگاهی مطلوب، از عملکرد تحصیلی بهتری برخوردار بودند. بین نمرات عملکرد تحصیلی (خواندن، نوشتن، املاء و ریاضیات) و میزان آگاهی معلمان، همبستگی مثبت و معنی دار (05/0< p)  مشاهده شد. تحلیل رگرسیون نشان داد متغیر میزان آگاهی معلمان توانایی پیش بینی کنندگی متغیرهای عملکرد تحصیلی را دارا است.